لومیناک
در این مقاله، سعی شده است تا توضیحاتی درباره رنگ، پلیمر، و رزین ارائه شود.
به طور کلی، دیسپرسیون پلیمر وابسته به:
- وزن مولکولی
- توزیع وزن مولکولی
- اندازه ذرات و نحوه توزیع آنها
- واحدهای مونومری
- درجه کراس لینک شدن است.
مراحل تشکیل فیلم شامل:
1. تبخیر
2. تغییر فرم
3. نفوذ در یکدیگر و انعقاد
قابلیت نفوذ در یکدیگر بستگی به دمای تبلور رزین دارد، و اگر زیر این دما باشیم، تقریباً نفوذ رخ نمی‌دهد. برای مثال، رزین‌های اکریلیکی پایه آب در دماهای پایین‌تر از دمای انتقال شیشه‌ای آب تبخیر نمی‌شوند و فیلم سفید می‌ماند.
تشکیل فیلم نیز به عواملی مانند:
- حداقل دمای تشکیل فیلم (MFFT)
- دمای انتقال شیشه‌ای (Tg)
- عامل منعقد کننده، بستگی دارد.
جهت کاهش حداقل دمای تشکیل فیلم، روش‌هایی نظیر:
1. استفاده از تکنولوژی هسته-پوسته (Core-shell)
2. استفاده از عامل انعقاد
در این روش، معمولاً رزین سنتز شده حاوی یک پوسته نرم (برای نفوذ) و هسته سخت (برای افزایش مقاومت مکانیکی) است.
عامل انعقاد به طور موقت ذرات پلیمری را نرم می‌کند و بعد از سیستم خارج می‌شود و ماهیت پلیمر مثل قبل می‌شود. بهترین و موثرترین عوامل عمدتاً وایت‌اسپریت است.
عوامل تر کننده (wetting agent) که تر شدن را فراهم می‌کنند، از اهمیت بسزایی برخوردارند. آب حلالی با انرژی سطحی بالاست و تمایلی به تر کردن پودرها ندارد. استفاده از پروپیلن‌گلایکول و هگزامتافسفات می‌تواند این ترشدگی را افزایش دهد.
دیسپرس‌کردن معمولاً با همزن انجام می‌شود. در این مرحله ویسکوزیته بسیار مهم است، چرا که ویسکوزیته زیاد باعث می‌شود مواد اضافی تبخیر شوند و ویسکوزیته پایین مانع از تماس ذرات با یکدیگر شود.
دیسپرس کننده‌ها بر دو نوع هستند: پایداری الکترواستاتیک و پایداری استریک.
ضدکف‌ها نیز با توجه به خصوصیاتی که باید داشته باشند، انتخاب می‌شوند. استفاده از آنها برای جلوگیری از حمله میکروارگانیسم‌ها بسیار اساسی است.
البته، به عنوان یک پیش‌نویس برای مقاله‌ای پیچیده، مطالب بیشتری را می‌توان درباره هر بخش ارائه داد.
برای مثال، در بخش دیسپرسیون، می‌توان به توزیع اندازه ذرات پلیمری، نقش واحدهای مونومری در خصوصیت‌های دیسپرسیون، و اهمیت توزیع وزن مولکولی در فرایند دیسپرس کردن اشاره کرد.
در مورد تشکیل فیلم، می‌توان به مکانیزم‌های تبخیر و نفوذ در یکدیگر، تاثیر ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی رزین بر فرایند تشکیل فیلم، و نیز روش‌های بهینه‌سازی دماها و عوامل انعقادی پرداخت.
ضمناً، در بخش عوامل تر کننده، می‌توان به نقش این عوامل در بهبود ترشدگی پودرها و افزایش ترکیب‌پذیری آنها با حلال‌های آبی اشاره کرد.
در بخش ضدکف‌ها، می‌توان به نوع و مکانیسم عمل آنها، خصوصیاتی که باید در انتخاب یک ضدکف مناسب در نظر گرفته شود، و نحوه تست و انتخاب ضدکف‌های مناسب برای محصولات رنگی و پوششی اشاره کرد.
اگر نیاز به اطلاعات بیشتر در مورد هر بخش خاصی وجود دارد، خوشحال می‌شوم که کمک کنم.
نظر خود را بنویسید